Apteczka podróżnika – strefa równikowa

Apteczka podróżnika

Apteczka to element niezbędny w podróży. Niezależnie gdzie się wybierasz apteczkę należy zabrać. Niemniej, wybrany kierunek deerminować będzie skład naszej apteczki. Istnieje grupa leków niezbędnych na każdej szerokości i długości geograficznej, ale są też leki, które szczególnie przydadzą nam się w konkretnych warunkach klimatycznych. Pamiętaj, że każdy kraj jest inny i wymaga innego przygotowania. Dlatego poniższy poradnik jest bardziej wskazówką, jakie podstawowe leki należy zabrać. Niemniej każdy powinien udać się do lekarza Medycyny Podróży w celu wnikliwej konsultacji i analizy kraju, do którego się wybiera.

Strefa równikowa

Strefa równikowa, a wg Koppena strefa tropikalna, rozciąga się na północ i południe od równika. Wyróżnia się wilgotnym klimatem, wysokimi temperaturami i dwiema porami roku: suchą i deszczową. Im bliżej równika tym wilgotniej, goręcej, a wszystko dzięki deszczom zenitalnym w tej strefie. Kraje strefy równikowej to między innymi: Indonezja, Malezji, Kongo, Gabon, Camerun, Brazylia, Wenezuela, Colombia, część Meksyku, Tajlandii.

Strefa równikowa jest w znacznej mierze pokryta bujnymi lasami deszczowymi, o bogatej faunie i florze. Często nam, przyjezdnym nieznanej, a co za tym idzie – niebezpiecznej. Wysokie temperatury również sprzyjają rozwojowi najróżniejszych drobnoustrojów, bakterii, wirusów, na które osoby z poza tej strefy klimatycznej mogą nie być odporne.

Co więcej, kraje strefy równikowej to w dużej mierze kraje rozwijające się lub skrajnie ubogie, o ograniczonym dostępie do wody pitnej, edukacji, elektryczności. Często systemy kanalizacyjne są niezwykle prowizoryczne, brak też zrównoważonej gospodarki odpadami, dlatego ścieki często trafiają do pobliskich zbiorników wodnych lub okolicznych rzek, z których mieszkańcy czerpią wodę.  Odpady nie są segregowane tylko wyrzucane do lasu, gdzie ulegają powolnemu rozkłdowi, nierzadko powodując skażenie substancjami chemicznymi, które później przenikają do wód gruntowych.

Apteczka dla strefy tropikalnej

Na wstępie dodam, że jestem przeciwniczką antybiotyków (czy wiesz, że twój organizm regeneruje się ponad 3 miesiące po antybiotykoterapii?). Dlatego odradzam kupowanie i stosowanie tego typu leków w krajach rozwijających się i to bez konsultacji z lekarzem. Jedyny antybiotyk, który zabieram w podróż to lek na tzw. biegunkę podróżnych, zapisany przez lekarza Medycyny Podróży z dokładnym opisem dawkowania.

Dodatkowe 

• Termometr lekarski
• Okulary przeciwsłoneczne/czapka/chustka na głowę
• Krem z filtrem UV 15 lub więcej
• Krople do oczu – szybko wysychają w wysokich temperaturach
• Krople do nosa – uwielbiam te w żelu – Oxalin, zawsze mam ze sobą
• Pantenol – na oparzenia słoneczne lub żel z Aloe Vera super łagodzi wszelkie podrażnienia skóry. Plus na oparzenia słoneczne bardzo dobrze działa śmietanka – nakładamy na czerwoną skórę, czekamy do wyschnięcia. Śmietanka wyciąga ciepło ze skóry. Stary, ale dobry i sprawdzony sposób na oparzenia słoneczne.
• Mały płyn do odkażania rąk – szczególnie przydaje się w środkach transportu, jak samolot, prom, bus, gdzie musimy korzystać z toalet publicznych.
• Butelka z filtrem węglowym – nie wszystko przefiltruje, ale zawsze trochę wodę oczyści.

Malarone

Malarone to lek na malarie i zdania co do jego przyjmowania są bardzo podzielone. Osobiście uważam, że należy skontaktować się z lekarzem medycyny podróży (Tutaj znajdziesz listę) , który doradzi czy i jak brać, w zależności od kierunku. Ja do Indonezji dostałam Malarone jako lek „w kieszeni”, czyli biorę jedynie po wystąpieniu objawów i pędzę do szpitala.